Dla K. to ciągłe oczekiwanie. Nieprzewidywalność. Wdzięczność za spokojne dni, gdy matka nie piła. Rozczarowanie, gdy nie wracała do domu lub gdy wracała nietrzeźwa. To krzyki pomieszane z jej stanami zachwytu nad światem. Piątek wieczór na przykład. K. ma 8 lat i leży w swoim pokoju, gdy wpada z walizką Ona. – Jedziemy nad morze! Pakuj zabawki. K. jest zmęczony, ale ona jest tak radosna, że nie chce jej rozczarować. Zasypia nad turystyczną torbą, gdzie zdążył wpakować ulubioną kolejkę. Budzi się w Sopocie w jakimś mieszkaniu, a mama śpi. Nie wie gdzie jest, nie wie też, w jakim nastroju obudzi się Mama. Jest jedyną osobą, którą kocha.

Czytaj …